Czepce kobiece około 1450 r. przybrały na wy­sokości, wałki dawnego szerokiego czepca były wąsko obok siebie zestawione . Podobny zarys mia­ły i chusty, które po usztywnieniu układano na podusz­kowych upięciach nad uszami lub na włosach odcze- sanych od czoła i wysoko w warkoczach okręconych na szczycie głowy. Tego rodzaju uczesanie odkryte spotyka się niezbyt często w materiale ikonograficznym tych lat . Obok czepca o rozdwojonym zarysie wałków we francuskiej modzie dwor­skiej pojawił się równocześnie wy­soki stożkowaty czepiec o nazwie hennin . Czas trwania mody stożkowych hennin obejmuje mniej więcej lata 1440—1490. Dzi­waczna forma hennin została prze­niesiona ze Wschodu; wysokie stoż­kowe nakrycia głowy były znane u Persów, jak również i u Arabów, którzy czapki kobiece zwane tur tur, ujęte białym muślinowym zawojem, wprowadzili także do Egiptu i Syrii.